na barykadach szczęścia

Na barykadach szczęścia
Skąpana łez falami
Jak żołnierz z tarczą wiernie
Nie łamać ni zasady

Nie żądać więcej słusznie
By nikt już cierpieć nie miał
Wyleczyć się z milości
Na amen zamknąć temat

W promieniach słońca dzielnie
Jak maksym zasad zastęp
Udzielać się płomiennie
W przemowach swoich zasług

I nie czuć już emocji kaźni
Jak pustelnik zapomnieć głosu
Kiedy przyjdą nas rozliczyć wszystkich
Z miłosnych sumienia donosów

insania ex morum defectione

za Prichard'em

"szaleństwo, charakteryzujące się chorobliwym wypaczeniem naturalnych odczuć, uczuć, skłonności, temperamentu, postawy moralnej i naturalnych odruchów, bez zauważalnych zaburzeń wiedzy czy zdolności rozumowania, a zwłaszcza bez obłąkańczych złudzeń czy omamów"

I knew it!

...

bez tytułu 2

myślami błądząc w chmurach
szukając drzwi
do bajek wciąż powracam
nie ufaj mi

nie jestem taka sama
gdzie cieni blask
wciąż głowa rozczochrana
zapytaj wspak

i nie myśl o mnie proszę
zapomnij już
i nie krzycz kiedy wznoszę
litości klucz

a znajdziesz ciszę wszędzie
w nicości takt
i mnie tam pochowaną
radosną tak

falami

Na oceanie wspomnień
Na morzu łask
Jak topielica płynę
Kochanka fal

Niesiona wiatrem żagli
Burzowy szept
Tonąca wciąż od wzruszeń
Tratwami łez

Po horyzontu zdarzeń
Setkami słów
Na nowo huraganem
Popłynę znów

W bezkresne dale
Miliona fal
W zakątki najdalsze
Niczym mewy żal

Po wszystkie żagle świata
Gdzie przygód mórz
Na wyobraźni latam
Te setki burz

Ku tęczy kolorowej
Na wstędze nieba
Gdzie gwiazd iskrzących trylion
Pożegna czas

bez tytułu 1

Ostatkiem sił wołam słońce
Kaganiec chmur założony
Jeszcze tylko chwila ulotna we mgle
Jak ptak uleci zalotnie

Weź mnie wtedy za rękę
Poprowadź ścieżką z gwiazd
Niech świat stanie otworem
Złapana w sieć słów ostatni raz