projekcja

gdzieś za mgłą wspomnień, słyszę jeszcze bicie serca, które obumiera w samotności. w myślach przywracam mu życie. zegarem odmierzam każdy jego dźwięk by odnaleźć myśl kojącą, jak balsam. w strefie ciszy czuję komfort, na który mogę sobie pozwolić jedynie w minucie ostatniej. i jeszcze tylko tchnienie wydam ciche, by zatrzymać serce w tej jednej minucie, kiedy czułam, że żyłam naprawdę po raz pierwszy.